De meest natte plek, ik denk dat die uit klei bestaat met een zeer hoog Lutumgehalte, ligt direct rechts vooraan als je het reservaat binnenkomt. De grond loopt af naar die plek en waarschijnlijk heeft daar vroeger een kruispunt van sloten gelegen. 's Winters is die plek onbegaanbaar en na de winter blijft het water daar lang staan. Het is een ideale plek om een soort moeras te creëren.
Een jaar na inzaaien van een bloemenmengsel voor natte tot vochtige, min of meer voedselrijke gronden, is dit het resultaat:
De andere twee plekken liggen midden in het reservoir, daar kan de zon genadeloos op schijnen zodat die gronden gedurende de zomer eerder droog dan nat zijn. Onbruikbaar.
De vierde plek ligt achteraan, ook weer een plek die (relatief) lager ligt dan de omliggende grond en vol staat met allerlei soorten zeggen en riet. Kan tijdens de zomer vochtig blijven zeker als ik bescherming biedt met wat struiken of bomen. Hier creëer ik de "gemeenschap van de Els': ijle, laagblijvende bossen met ondergroei. Een 'vochtig en voedselrijk weilandje' zou je het ook mogen noemen. Een jaar na bewerking van de grond en beplanting met boerenwormkruid en inzaaien van Wilde peen en Ratelaar (de Ratelaar is helaas niet opgekomen), ziet het er zo uit:
Januari 2012, gesmokkeld op de moerasplek waar de Helleborus al dikke knoppen vertoont en die ik verwen door er een paar kleintjes, net gekocht bij de bloemist, naast te planten:
